Το πανό βάφηκε με βαρελόχρωμα, «όχι στις φόλες, ναι στην ζωή»…
Τα κεριά αραδιάστηκαν με τάξη στο πεζοδρόμιο κι έγραψαν τη λέξη «Stop»..
Ένα τεράστιο χαρτί στρωμένο καταγής δίπλα τους, ζωγραφιζόταν από παιδικά χέρια.
Και βέβαια όλο το σκηνικό περιτριγυρίζονταν από τα σκυλιά….
Σκυλιά σε αγκαλιές και σε κίνηση.
Σκυλιά με βλέμμα αφοπλιστικό.
(Άραγε ένιωθαν ότι ήταν αυτοί, οι πρωταγωνιστές της βραδιάς;)
Παιδιά, γυναίκες κι άντρες δίπλα τους σ’ αυτόν τον αγώνα για το αυτονόητο:
όχι στις φόλες
όχι στις φόλες
όχι στις φόλες…
Έτσι πραγματοποιήθηκε και στα Γιαννιτσά, έξω από το Δημαρχείο της πόλης,
η πανελλήνια διαμαρτυρία για τη δηλητηρίαση των σκύλων αδέσποτων και μη.
Ήταν Σαββατόβραδο με γάμους σε εξέλιξη, μπάνια σε παραλίες αλλά κάποιοι παρόλα αυτά, βρέθηκαν εκεί…
Μεταξύ αυτών, ο Νίκος κι η Φωτεινή, η Εύα κι ο Κοσμάς, η Αρήτη, η Πηνελόπη, ο Στέλιος, ο Γιάννης, τα παιδιά της ελπίδας…
Μεταξύ αυτών, ο Νίκος κι η Φωτεινή, η Εύα κι ο Κοσμάς, η Αρήτη, η Πηνελόπη, ο Στέλιος, ο Γιάννης, τα παιδιά της ελπίδας…
Για λίγα λεπτά πέρασε από το πεζοδρόμιο της διαμαρτυρίας κι ο Αντιδήμαρχος, υπεύθυνος για τα αδέσποτα. Δήλωσε κι αυτός συμπαράσταση.
Οδηγοί και επιβάτες από τα διερχόμενα αυτοκίνητα κοιτούσαν άλλοτε με περιέργεια κι άλλοτε με ενδιαφέρον.
Γαβγίζανε οι τετράποδοι πρωταγωνιστές, μετακινούσε το αεράκι το απλωμένο χαρτί σκορπίζοντας μαρκαδόρους, παστέλ και μολύβια, και τα Γιαννιτσά στέλνανε το δικό τους μήνυμα να ενωθεί με εκείνο των άλλων πόλεων:
«Όχι στις φόλες!»
Αυτονόητα πράγματα δηλαδή.
Κι όμως…
Αντί για τίτλος:
Μιλάει ένα από τα παιδιά:
«Αν δεν ξέρεις τι είναι φόλες να σου πω εγώ: Είναι ένας τρόπος να σκοτώνουν οι άνθρωποι τα ζώα χωρίς να ντρέπονται αλλά την ίδια στιγμή ντρέπονται κιόλας.
Γι αυτό το κάνουν κρυφά».
Κική Δημητριάδου
