Με την πρώτη ευκαιρία μεταφέρθηκε στην «Δράση για την Άγρια Ζωή» στην Θεσσαλονίκη.
Do Something...
...είναι στο χέρι μας να κάνουμε κάτι...
Η «Δυστυχία»
Τη μαμά στη γειτονιά την βάφτισαν «Δυστυχία» . Δεν θέλησα να μάθω γιατί, περίσσευε. Τελευταία αρνούμαι να ακούσω περιγραφές δυστυχίας, δεν το αντέχω. Τελειώσαμε! Η Δυστυχία μόλις είχε γεννήσει τα εννιά της κουτάβια. Μαύρα και καφετιά στριφογύριζαν σαν μεθυσμένα γύρω της και ψάχνανε τις θηλές της. Όταν έμαθα γι αυτήν, τα κουτάβια είχαν απομείνει οκτώ. Την εγκαταστήσαμε στο χωράφι, μέσα στο δωματιάκι το κυρίως σπίτι, έξω για βόλτες. Για λίγες μέρες ξεκίνησε η φιλοξενία της οικογένειας, συνεχίζεται μέχρι τώρα με δυσκολίες και προβλήματα. Προχθές υιοθετήθηκαν τα πρώτα δύο κουτάβια. Αλλά είναι τόσα πολλά! Η σειρά των πραγμάτων είναι δεδομένη: Τα έξι κουτάβια πρέπει να υιοθετηθούν, η μαμά Δυστυχία να στειρωθεί και να επιστρέψει στην παλιά της γειτονιά. Το καλοκαίρι κοντεύει να τελειώσει, η ανάμνηση της Χίου θα μου ζεσταίνει το χειμώνα κι η διάθεση μου ν’ αλλάξω τ’ όνομα της σκυλίτσας μοιάζει με αυτήν, απέναντι στην πατρίδα: κάτι πιο ελπιδοφόρο στοχεύω κι ονειρεύομαι … Έξι κουτάβια, φατσόνια ωραία … Σ’ όποιου τη ζωή μπορεί να χωρέσει κάποιο από αυτά, ας μας τηλεφωνήσει. Θα έχουν κάνει και το πρώτο τους εμβόλιο στο μεταξύ….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)