Τα χελιδόνια ήρθαν στα Γιαννιτσά από μέρες.
Χθες το ημερολόγιο έγραφε 31 Μαρτίου. Συμπτωματικά τη μέρα αυτή, κάποιοι την ονόμασαν «μέρα τη χελιδονοφωλιάς». Η Ορνιθολογική Εταιρεία συνηθίζει να καλωσορίζει την άνοιξη τα τελευταία χρόνια, προτρέποντας μικρούς και μεγάλους να φτιάξουν φωλιές για τα χελιδόνια. Αφενός γιατί στις αστικές περιοχές τα χελιδόνια δεν μπορούν να βρουν τα υλικά κατασκευής τους, αφετέρου γιατί είναι ένας υπέροχος τρόπος να διδάξεις ευαισθησία, υπευθυνότητα, ενημέρωση…
Το Δίκτυο Πολιτών για το Περιβάλλον πρότεινε η δράση αυτή να γίνει στο πρώην στρατόπεδο Καψάλη. Ο Αδέσποτος του Συλλόγου Ζωόφιλων κλήθηκε να συνδράμει κι αυτός. Δεν χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ για ν’ απαντήσει. Ξέρει την αξία του σπιτιού. Βιώνει δραματικά την έλλειψή του.
Έτσι ξεκίνησε το πρωινό του Σαββάτου. Στην απλοχωριά του παρατημένου στρατοπέδου, γύρω από ένα άκρως φιλόξενο δέντρο, ένας ανέλπιστα μεγάλος αριθμός παιδιών πασάλειψε μ’ ευλογημένο πηλό τα χεράκια του και κατασκεύασε φωλιές για τα σπιτοχελίδονα. Τα πιτσιρίκια δούλεψαν με μεράκι, άλλωστε η επαφή των χεριών με τη γη είναι αρχέγονη ανθρώπινη ανάγκη κι απόλαυση για τα στερημένα παιδιά της πόλης. Ο Αδέσποτος σκόρπισε τις αφίσες του στα χόρτα κι αφουγκράστηκε τις παιδικές φωνές που αναμειγνύονταν με τις υποδείξεις των εθελοντριών της Ορνιθολογικής: Όλο αυτό έμοιαζε μ΄ ένα διαρκές κι αγαπησιάρικο τιτίβισμα, τόσο ελπιδοφόρο! Πάνω απ’ τα κεφάλια όλων, ένας ωραίος ήλιος φώτιζε και ζέσταινε καρδιές και πλάτες. Μπλουζάκια, κονκάρδες και φωτογραφίες αιωρούνταν απλωμένες σε σχοινιά σα μπουγάδα που στεγνώνει ελπίδες. Κι όταν οι ….επίδοξοι μηχανικοί της αλληλεγγύης τελείωσαν την χελιδονοφωλιά τους, άκουσαν απ’ τον Αδέσποτο λίγα λόγια για την χρήσιμη ερμηνεία της στάσης του σώματος των σκύλων. Άκουσαν κι ένα παραμύθι-συνταγή για «κουδούνια με πατάτες στο φούρνο» που τίποτε δεν έλεγε για Αδέσποτους ή χελιδόνια. Έβαζε όμως ιδέες για το Πάσχα που πλησιάζει.
Με φόντο ειδήσεις για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης λαθρομεταναστών, σήμερα 1 Απριλίου, δεύτερη συνεχόμενη μέρα και πάλι το πρώην στρατόπεδο Καψάλη ζωντάνεψε: Έγινε δεντροφύτευση.
Κανένα δελτίο ειδήσεων πάντως δεν θα ανακοινώσει, αν είναι ευεργετημένα σπιτοχελίδωνα ή στοιχειωμένα όνειρα φαντάρων που υπηρέτησαν σ’ αυτό το χώρο κάποτε τη μάνα πατρίδα, αν είναι αυτοί που κουβαλάν μαζί με τον αέρα, τα λόγια της Σωτηρίας Μπέλου στ’ αυτιά μας:
«Θα με δικάσει ο κούκος και τ' αηδόνι
μα στην Αγιάσο σταυρουδάκι μου χρυσό
τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό.
Στον ουρανό που κάναμε ταβάνι
δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά
κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι
μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά…»
Πρωταπριλιά 2012
για το Σύλλογο Ζωόφιλων Γιαννιτσών
Κική Δημητριάδου.
